Zondag 2 oktober braken mijn vliezen om 10 uur s ochtends. Het gebeurde toen ik naast bed stapte om naar het toilet te gaan. In bed kreeg ik een behoorlijk kramp. Ik zei tegen Ronald: Volgens mij is dit een wee!!! Meteen daarna naast bed braken mijn vliezen. Het was helder wit met kleine stukjes erin. Wat spannend!!
We hebben meteen de verloskundige gebeld. Die zou rond 12 uur even langs komen om te zien of het vruchtwater was. Zo was om 12 uur de verloskundige er. Het vruchtwater zag er goed uit. De weeën waren inmiddels ook al aanwezig, maar nog wel onregelmatig en ook nog wel te doen. De ene keer zat er 10 minuten tussen en de andere keer 15 minuten. De verloskundige was wel goed te spreken. Ze zei dat het een goed teken was dat ik al weeën had, en de kans daarom groot zou zijn dat ik 2 oktober zou bevallen.
Om 4 uur in de middag kwam ze nog een keer langs. De weeën waren iets krachtiger geworden, maar nog steeds onregelmatig. Ik moest de weeën echt beginnen weg te puffen want ze waren al best pijnlijk. Toch wilde de verloskundige nog niet toucheren. Dit in verband met infectie gevaar (door de gebroken vliezen). Om 8 uur in de avond zou de andere verloskundige langs komen die de dienst over zou nemen.
Omdat mij geadviseerd was om nog even te slapen ging ik op de bank liggen. Maar dit was helaas niet te doen. Ik kon geen oog dicht doen. Zodra ik een beetje moe werd, kwam er al weer een wee en deze moest ik echt weg puffen. Ze werden een stuk krachtiger. Om 8 uur kwam de verloskundige langs om te kijken hoe het ging. De weeën waren als iets regelmatiger, maar nog niet regelmatig genoeg om te toucheren, dus ging de verloskundige weer naar huis. Als het in de nacht heftiger werd en regelmatiger kwam (echt om de 3 minuten i.p.v. 5 á 10 minuten) dan moesten we weer bellen.
Op dit moment kreeg ik de angst toch in het ziekenhuis te moeten gaan bevallen. Ze geven je de kans om binnen 24 uur te bevallen, als je gebroken vliezen hebt, is dit niet het geval dan moet je na de 24 uur naar het ziekenhuis. Het werd nou dus toch wel spannend..!!
De weeën bleven maar aanhouden, werden niet krachtiger en werden niet minder. Wel werd ik steeds vermoeider. Ik hoopte zo dat het even zou afzakken zodat ik nog even kon slapen, of dat het zou doorzetten en ik heel gauw zou gaan bevallen..!! Maar helaas was dat niet het geval. Om 12 uur gingen we naar boven om een poging te doen om te slapen. Ronald sliep al gauw, maar elke 5 minuten kreeg ik weer een wee en werd te pijnlijk om te blijven liggen. Dus toch maar eruit gegaan. Vervolgens maar wat de kamer rond gelopen en voorover gaan staan bij elke wee, want een andere positie was te pijnlijk. Om 3 uur heb ik Ronald wakker gemaakt, want ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Ronald belde de verloskundige en die was er in een kwartier.
Om half 4 was de verloskundige er. Ik zag ontzettend tegen het toucheren op, want ik was heel bang dat de weeën nog niks hadden opgeleverd. Toch was niks minder waar, want ik had al 7 cm ontsluiting..!!! Om de weeën beter op te vangen ging ik douchen en hebben de verloskundige en Ronald alles klaar gezet. (kruiken in de wieg, kleertjes erom heen, emmers klaar gezet etc.)
Het leek goed te gaan en de weeën bleven krachtig, alleen werd de tijd tussen de weeën opeens weer wat langer. In plaats van om de 3 minuten, kwamen ze soms om de 5 á 8 minuten.
2,5 uur later weer getoucheerd, maar helaas, ik had nog steeds 7 cm ontsluiting. Omdat ik al bijna tegen de 24 uur gebroken vliezen aan zat, en de verloskundige zei dat dit nog heel lang kon gaan duren, moesten we toch naar het ziekenhuis. Dus heeft Ronald gauw de vluchttas weer compleet gemaakt en zijn we met de verloskundige mee gereden naar het ziekenhuis. Ik vond het behoorlijk spannend. Ik wist totaal niet wat me stond te gebeuren en hoe een bevalling in het ziekenhuis zal gaan.
In het ziekenhuis werd ik meteen aan de ctg gelegd om te zien wat de weeën nou werkelijk deden. De weeën bleken erg te verschillen van sterkte en waren nog steeds onregelmatig. Soms zat er maar een minuut of 2 tussen, de andere keer 7 minuten. Dit was niet voldoende om volledige ontsluiting te krijgen. Daarom kreeg ik weeënopwekkers. Maar met de weeën opwekkers bleven de weeën onregelmatig komen, terwijl ze toch steeds heftiger werden. De weeënopwekkers werden telkens weer omhoog gedaan. Om 10 uur had ik bijna volledige ontsluiting en persdrang. Maar ik mocht nog niet persen, want er zat nog een randje. Nadat de weeënopwekkers weer omhoog werden gedaan, mocht ik beginnen met persen.
Het was een hele opluchting dat ik eindelijk mocht persen, maar het voelde ook heel vreemd aan. Na een uur persen kon ik niet meer. Toch moest ik nog even doorgaan. Ze zouden de gynaecoloog pas halen als ik 1,5 uur perste. Zo gedaan, zo gezegd. Ik wilde liever dat de kleine zo snel mogelijk zou komen, dus ik zette alles op alles. Maar toch mocht het niet baten. Na 1,5 uur was die er nog steeds niet. Wat was ik blij toen de gynaecoloog de kamer binnen kwam!! Ik kreeg een knip en hulp van een kleine vacuüm. Ik hoefde nog maar 3 keer te persen en daar was ie dan eindelijk..!!!
Onze prachtige Noah is geboren op 3 oktober om 11:55. Hij woog 3630 gram en was 50 centimeter. (hoezo een ruime 8 pond??)
Het laatste stukje van de bevalling ging behoorlijk lastig. Dit bleek te komen omdat Noah met zijn elleboog naast zijn hoofd lag, met daaromheen de navelstreng. Gelukkig heeft hij hier geen hinder van gehad en gaat alles goed met Noah.
24 uur na de bevalling mochten we naar huis.. Alles gaat goed met mij en Noah. Gelukkig heb ik maar weinig last gehad van de knip en scheur en heeft Noah maar weinig last gehad van de vacuüm.. Hier onder een foto van ons mooie mannetje..
Prachtig geschreven zusje! Ik heb eigenlijk alles wel meegekregen van de bevalling maar om het zo nog eens te lezen....wauw en wat was het echt een lange bevalling! Ik zal de ervaring dat ik bij geboorte van mijn kleine neefje mocht zijn echt nooit vergeten, het was zo ontzettend mooi en emotioneel! Ik had het voor geen goud willen missen en ik ben echt een onwijs trotse tante en zus!
BeantwoordenVerwijderenJe bent een topper!
Liefs Thamara